از وقتي بار سفر را بستي و رفتي احساس مي کنم ديگر امنيت نيست وقتي گلايه مي کنم مي ترسم با خود مي گويم نکند به طاق ناز چشمان روشنت بر بخورد بهانه نگير اي همه بهانه قشنگ و زيباي من درد که يکي دوتا نيست شايد همين است که مدام احساس ناامني مي کنم من بايد ثابت کنم که ديوانگي ام از اينجا تا بيکران بيشتر است خدايا کي و کجا اين درد تمام مي شود
.
سلام براي چشمانت که خوب مي دانم خواندن نوشته هايم خسته شان مي کند ببخش مرا
ببخش مرا دل نوشته ام را بخوان و با من همنوايي کن
شاد و برقرار باشي
فاطيما
